Je zou niet zeggen dat dit vakantie is. De riksja's staan weer om 5:00 te wachten.
De hoofdman van gisteren is er niet bij, hij ligt zijn roes uit te slapen volgens de andere fietsers.
Zouden we dan toch teveel betaald hebben ;>)
Kortom 4:30 heeft Karien een wake-up geregeld, beetje wassen en naar beneden.
Temperatuur is prettig en de stad nog rustig, de riksja's komen nu tot bijna de trappen bij de Ganges.
De bootlieden staan te wachten en we schepen in. Het eerste stukje wordt geroeid, een mooi overzicht van alle gath's.
Bij een van de gath's is een prominent hakenkruis geschilderd. In India is dat het symbool van het leven, ohm, als je het kruis snel rondraait krijg je het levenswiel. Helaas heeft iemand anders dit symbool voor zijn eigen agenda ingezet en is het nu beladen.
Na een tijdje geroeid te hebben gaan we over op de motor. We varen langs alle trappen en komen uiteindelijk weer bij Dolphin uit. Hier gebruiken we het ontbijt. Op de terugweg naar het hotel komen we een begrafenisstoet tegen.
Niets ingetogenheid, iederen zingt en maakt muziek. De overledene wordt door deze groep naar zijn of haar eindbestemming gebracht.
Al dat vroeg op staan eist toch zijn tol, oftewel, omstreeks 10 uur gaan we toch nog even op stok.
In de middag gaan we eerst op jacht naar wat grote pleisters, in Nederland in ieder Kruidvat te verkrijgen, hier toch een wat moeilijk artikel.
Ze zijn nodig omdat Anneke na de tempel met de hete tegels en de tocht door de zandstorm enkele grote blaren onder haar voet heeft.
In Agra hebben we 5 pleisters kunnen scoren, maar daarmee was de voorraad op, hier in Varanasi hebben we zo'n 10 specifieke winkeltjes afgelopen, maar niemand heeft iets. Medicatie is hier echt wel wat. Stel je komt in het ziekenhuis en je hebt een infuus nodig, dan wordt er verwacht dat jij of je familie dat zelf aanleveren. Zo rond de ziekenhuizen zijn dan ook erg veel winkelstalletjes met medicatie.
Na deze mislukte zoektocht nemen we de fietstaxi naar de Vishwanath tempel, een belangrijke Hindoe bedevaartplaats.
Na een kruipdoorsluipdoor tocht door steegjes en slopjes komen we bij de ingang van het tempelcomplex, zwaar bewaakt door militairen. Nadat we al onze spullen op paspoort en geld na in een kluisje hebben gestopt en beiden gefouilleerd zijn mogen we het complex binnen. Om echter bij de echte tempel te komen, moeten we ons bij het bevoegd militair gezag melden.
Onze paspoort gegevens worden nauwkeuring in een soort boek van sinterklaas overgenomen.
In de tussentijd hebben wij gezellige kout met de militairen aldaar. Men verklaart mij dat ik als niet Hindoe-man de tempel niet in mag. Ik laat daar echter mijn Tata-visite kaartje zien. Dat maakt zoveel indruk dat ik blijkbaar dispensatie krijg.
In de tempel aangekomen worden we uit voorzorg maar diverse malen beschilderd en gezegend. Na het noemen van onze vaders en moeders namen wordt er een gebed gezongen en na overhandiging van wat roepies horen we er blijkbaar helemaal bij.
De tempel zelf heeft mooi steensnijwerk. Er worden diverse situaties, belangrijk voor het Hindoe-geloof uitgebeeld.
Vergelijk het maar een heel klein beetje met de kruisstaties van de katholieken.
Daarna nog wat ronddwalen in het doolhof wan straatjes en stalletjes.
Rond vijfen weer in het hotel, wat lezen, dit verhaal verzinnen en eten.
Morgen hebben we een lange verplaasting naar Shivpatinagar, een klein plaatsje in de buurt van de grens met Nepal.
Overmorgen gaan we India verlaten
Maar voor het zover is zullen we nog wel zo'n 11 uur in de bus zitten met slechte wegen.
U hoort hier de volgend keer over nu eerst maar weer een nacht maken, de wekker staat op 4:30
Internet in dit hotel is erg brak, wel WiFi maar geen Internet, kortom u blijft even verstoken van informatie.