Laatste dag in Xi'an, vanavond met de trein naar Beijing.
Maar eerst gaan we een fietstocht over de stadsmuur van Xi'an maken.
Origineel lag daar ook nog een gracht omheen. De muur werd opgetrokken met aarde die uit de gracht kwam, vervolgens werden de stenen daaromheen geplaatst.
Deze muur is een van de best bewaarde in China en in 1961 volledig gerestaureerd.
Maar terug naar de tocht, we beginnen met een normale bus en staan als nieuwe haringen in een vaatje.
Aangekomen op de bestemming als "sticky rice" oversteken. Waarschijnlijk al eens aangehaald, zebrapaden hebben hier geen enkele functie anders dan wegdekversiering. Alle auto's, bussen, karretjes en brommers (al dan niet elektrisch) maken er een sport van om je net niet te raken. Het liefst door gewoon door te rijden. Uiteindelijk blijkt dat afslaand verkeer van staatswege gewoon mag rijden. Je vraagt je af wat het nut van een zebraversiering dan is.
Enfin, we halen het tot de stadswal, beklimmen die en staan oog in oog met in rangorde opgestelde apenfietsjes. Ziet er leuk uit, maar is voor ons lange mensen absoluut niet functioneel.
De muur heeft 4 poorten, bij iedere poort is een fietsen depot. Het is echter niet mogelijk een fiets mee te nemen en die bv na 2 poorten weer in te leveren.
Je bent verplicht het gehele 14 km lange traject af te leggen.
In het begin is het wel leuk, maar algauw heb je blaren op je handen en je zit-deel en is de lol er wel een beetje vanaf. Uitzicht is bij vlagen leuk, maar is in het algemeen de muur van flatgebouwen waar men hier in China de Nobelprijs voor de architectuur mee denken te winnen, ze komen van een koude kermis thuis denk ik zo.
Na wat blaren op de handen van het apenstuur en de kinderremmetjes en een kont van terracotta komen we weer bij het beginpunt.
De bus weer naar het hotel, waar we halverwege de fietstocht ook al waren. Met de Belgen, Erwin, Karien en Josiane wat gegeten, en daarna minus Erwin en de Belgen op naar de Starbucks, gelukkig weer eens knappe koffie.
Daarna nog even kijken bij veel te dure winkels, schijnt dat er Chinezen zijn die dit kunnen betalen (hoezo socialistische, communistische heilstaat. Er rijden hier een hoeveelheid topklasse auto's rond, dat zie je in Nederland alleen tijdens de jaarvergadering van Shell)
Rustig terug naar het hotel, daar wat hangen tot het tijd is om de trein in te gaan. Wederom een scan van de bagage, dat is hier iets van volkssport denk ik, daarna weer wachten en je vergapen aan de Chinezen. Dat doen zij omgekeerd overigens ook, en ze zijn met meerdere.
Ook apart is de gewoonte van enkele mannen om een T-shirt te dragen en dat vervolgens tot onder de oksels op te rollen. Mooi uitzicht op een 6-pack zou je denken, maar ook dat valt tegen.
Trein in, we komen daar een Nederlandse tegen die op hetzelfde traject een witte Nikon heeft verloren. Ze gaat nu terug naar Beijing en doet een ultieme poging om de camera terug te vinden. Het is leuk ouwenelen met haar, we houden dat een halfuurtje vol. Nog wat amusement van het treinhoofd dat het klapraampje dicht gooit met de strijdschreeuw NO NO, en het is alweer tijd om de bedden op te maken.,
Ik slaap boven, het bed is een stuk korter dan ik ben en daar gaat ook nog ruimte vanaf voor de koffers.
Men heeft de trein blijkbaar te heet gewassen en alles is ietwat gekrompen t.o.v. de hemeltrein.
22:00 gaat het licht uit en daalt de rust in de coupe.
Morgen omstreeks 7:00 bereiken we de laatste etappe in deze vakantie. Peking, here we come !!!