We moeten om 8:00 in de bus zitten, nog wat poedelen en vanaf 7:00 kunnen we ontbijten, de wekker dus op 6:30.
Voor het ontbijt nog even wat door de tuin dwalen en nog wat foto's maken.
Ontbijt wordt weer in de mooie eetkamer geserveerd.
Op het eerste stukje van de busreis kan ik nu wel van de omgeving genieten, gisteren was ik meer bezig om mijn darmen dicht te houden.
Ondanks het feit dat het dorps/straat leven hier meer georganiseerd lijkt blijft het de omgeving een smerige boel.
De reis van vandaag gaat naar Chitwan Park, een Nepalees park bekend vanwege zijn neushoorn, krokodillen etc.
Als we in de buurt van de Indiaas/Nepalese grens komen zien we een file vrachtwagens van ettelijke kilometers lang.
De grens zelf moeten we lopend over, hier stelt een grens nog wat voor.
Eerst worden onze koffers in riksja's geladen, anders moeten we er een kilometer mee lopen.
Vervolgens moeten we een exit-stempel halen in een ietwat verscholen kantoor. Tijdens het wachten worden we belaagd door geldwisselaars die onze Indiaase roepies wel in Nepalese willen omzetten.
Ik spot een oranje Tata Nano en ga daar een foto van maken. In de auto blijkt een collega van me te zitten..., een medewerker van Tata Steel Thailand.
Nadat we na een 30 minuten allemaal het belangrijke stempel in ons paspoort hebben, lopen we een kilometer door een soort niemandsland, Dat is ook goed te zien aan de omgeving, het lijkt wel een oorlogsgebied, geen wegdek en vervallen stenen kraampjes aan de kanten.
In Nepal staat er al een andere bus klaar, bagage en rugzakken alvast daarin en vervolgens naar het bureau waar we het visa voor Nepal aan kunnen vragen.
Na een klein halfuur zijn we allemaal voorzien en kan de reis, nu in Nepal, voortgezet worden.
Wat meteen opvalt is dat het hier netter, verzorgder is. Huizen hebben een vrolijk kleurtje, de mensen lopen er in het algmeen fleurig bij en het lijkt wel of er minder afval rond zwerft.
De reis gaat eerst door vlak land, maar alras zijn er bergen aan de horizon te zien. Het begint ook te regenen, dat is een beetje een tegenvaller, daar het luchtbehandelingssysteem in de bus van het type ARKO is. Met de raampjes dicht omdat het binnen regent wordt het snel warm. Gelukkig is de regen van korte duur. Intussen zijn we in de bergen beland, de bus gromt vervaarlijk. Bij een wegrestaurant op een schitterende plek met uitzicht over een dal en weidse vertes lunchen we.
Daarna weer de bus in. Er is zo af en toe wel wat te zien van de aardbevingen. Een brug is kapot, er ligt een bailey brug naast, deze heeft echter slechts een rijbaan. We staan dus even te wachten.
Wegen worden van goed allengs slechter en uiteindelijk rijden we over een soort dirtroad het dorpje bij het reservaat binnen. We slapen 2 nachten in de Rhino-lodge, eenvoudig, maar dicht bij de ingang van het park.
De avondmaaltijd gebruiken we gezamelijk, daarna komt er iemand die ons gaat helpen met het invullen van het visum voor Tibet en China. Dit wordt een gezellige boel, we doen dat min of meer klassikaal.
Het moet echter wel erg serieus gebeuren , alle fouten worden zorgvuldig weggepoetst met een witte flaterpen.
Na dit zitten we nog even met een whiskey, die ik in het wegrestaurant gescored heb voor onze kamer.
Toch wat op tijd het bed in, we hebben morgen een junglewalk, deze start om 7:00, voor die tijd ontbijten dus.