Het is erg onrustig in en rond het hotel, de keuken begint al rond 5:00 geluiden te maken, ook de Nepalezen zelf zijn vroeg op.
Er is om 7:00 een ontbijt buffet in het hotel, we eten een paar broodjes en een ei.
De bus naar Kathmandu International Airport vertekt om 8:15, het vliegtuig vertrekt om 12:10.
We hebben nog even tijd om de laatste roepies op te maken.
De sfeer op straat is veel anders, geen tot weinig toeristen, de Nepalezen zijn bezig met inkopen en gebed.
Men loopt de tempel binnen, luidt een klok, maakt buigingen naar een voor ons onherkenbare godsafbeelding, loopt met de wijzers van de klok een rondje en maakt een stip of streep op het voorhoofd.
Een en ander gaat gepaard met overgaven, bloemen, groen en kleine hoeveelheden graan.
De markt is nu authentieker, de kraampjes met souvenirs moeten nog opstarten. We kijken bij de bereiding van Nepalese chips, eten wat kleine gedroogde visjes en kopen wat bananen voor onderweg. Laatste stop is Beans, een coffeeshop met heerlijke chocolade-walnoot brownie. Lekker even een Americano en een dopio.
Om 8:15 vertrekken we naar de busstop, auto's komen dit deel van Bhaktapur niet in. De bagage wordt met een Stoffeltje nagebracht (Stoffeltje was een gemotoriseerd melkboerkarretje dat we vroeger bij scouting gebruikte, de naam is een verwijzing naar de snelheid)
Reis naar het vliegveld gaat voorspoedig, daarna moeten we als groep door alles heen geloodst worden, het bezoek aan China gaat namelijk op een groepsvisum. Een voor een worden we naar voren geroepen om in te checken. Ik vraag de dame of ik een seat with a view heb, ze snapt me niet en ik gebruik de verwarring om te informeren naar meer beenruimte. Dit blijkt gratis EN aanwezig te zijn, vraag dus meteen ook voor Anneke. Beide instapkaarten worden alsnog omgezet.
Luchthavens zijn allemaal hetzelfde, wat (dure) winkeltjes, doorgezakte banken en een klok die langzamer loopt dan buiten de luchthaven. Lezen, luisteren en vervelen dus.
Uiteindelijk kunnen we boarden, we vliegen Air China en een Airbus 330. Stewardessen zijn echte Chinese poppetjes.
In het vliegtuig vindt uiteindelijk een stoelendans plaats, bijna iedereen heeft op een gegeven ogenblik een raamplaats.
De bergen laten zich echter niet zien, nou ja een klein topje zo af en toe.
Veel vroeger dan gedacht wordt de daling naar Lhasa ingezet tot er opeens een mededeling komt dat we niet op Lhasa gaan landen en we doorgaan naar Chengdu, een grote stad in China zelf, niks geen Tibet vandaag.
Als reden wordt aangegeven dat het weer daar te slecht zou zijn.
De chinese poppetjes werken zich een slag in de rondte om iedereen weer te voorzien van nootjes en drinken.
Stemming in het vliegtuig wordt wat lacherig. Omstreeks 16:30 landen we, we wachten even in het vliegtuig om als groep bij elkaar te blijven en om de handbagage wat eenvoudiger te kunnen pakken.
Op het tarmac staat een groot russisch vrachtvliegtuig, het heeft niets met dit verhaal te maken, maar dat ding was motherf**king groot. Door de immigration heen waar we opgewacht worden door enkele dames met een bordje Lhasa.
Als we de bagage van de band hebben vertrekken we in een bus naar een hotel. Het is allemaal goed geregeld, blijkbaar hebben ze dit meer aan de hand. Op de ruime kamer liggen sloffen en tandenborstels, beneden wordt een eenvoudige maar erg smaakvolle maaltijd verzorgd.
Ik probeer met handen, voeten, point-it en nonverbale expressie 18 lupa's voor morgenochtend te regelen.
Men spreekt hier geen woord Engels. Het lijkt te lukken, morgen liggen er om 4:00 18 lunchpakketen voor ons klaar.
Buiten voor het hotel wordt gezamenlijk fitness gedaan, er is een soort gezamenlijke dansworkout en er staan openbare fitness-toestellen. Iets verder is een Bank of China en een supermarkt. Dus eerst flappen tappen en daarna een biertje plus aanschaffen. We drinken het biertje in de lobby, er zou een bar zijn, maar dat blijkt een theeschenkerij.
Morgen gaan we voor de tweede keer proberen in Lhasa te komen.
Wekker op 3:30. Het is wat dat betreft nu niet echt een doorsnee vakantie.