Dat met die lunchpakketten is uiteindelijk toch niets geworden. Enige wat we bij de receptie kunnen ophalen zijn onze paspoorten. Deze worden tot nu toe bij ieder hotel ingenomen, zodat we in het grote boek van Sinterklaas opgeschreven kunnen worden. Wat zal het een pakjesavond worden dit jaar.
Voor de rest is er over dit hotel niets te zeuren, het was rustig, bedden goed en douche warm.
Wel ontdekten we dat de whiskyfles wat gelekt had in het vliegtuig, die hebben we gisteren dus maar soldaat gemaakt.
3:40 werd er op de deur geklopt en even later staan we slaapdronken beneden. Bus in, naar het vliegveld.
Strategisch over de que's bij de incheckbalie verdeeld en ik was zowaar de eerste die aan de beurt was.
Meteen de reisleidster erbij want we reizen op een groepsvisum. Daarna ontevreden chinezen in de rij, want de gehele groep checkt in via deze balie.
Daarna door naar de volgende rij, deze is gigantisch, zie dat er echter nog controleposten niet open zijn op het eind en gok er op dat deze wel open gaan, en verdomd, goed gegokt. Wederom Karien erbij en we dringen weer met de hele groep voor.
Door naar de gate, daar is nog net ruimte voor een plaspauze en we stappen als een van de laatsten in de bus.
Vlucht voorspoedig, ontbijt, rijstpap met wortel en een gefermenteerd ei.....
Bij de luchthaven staat een bus te wachten en krijgen we allemaal een welkomst-shawl.
Landschap is puur, maar wat is er hier een infra neergegooid, we rijden over strakke wegen, door tunnels en parallel aan de spoorlijn. Bij stations verrijzen fantasieloze Chinese flatgebouwen. In Lhasa zelf aangekomen worden we naar de Bank of China gedirigeerd, geld halen. Ook Karien moet hier wisselen en dat duurt erg lang. We vermaken ons binnen met een interactieve video-wall en buiten met de stroom Tibetanen die in een soort processie langs komen.
Wij zijn geïnteresseerd in hun en zij in ons. Lijkt soms wel of we de eerste blanke zijn die ze zien.
Op naar het hotel, even omkleden en we vertrekken naar de Jokhangtempel, maar eerst de eerste Tibetaanse lunch.
Tibetanen hebben een traditie met de Yak, dat dier levert ze van alles, ook het vlees dat ze nodig hebben om op deze hoogtes te kunnen leven. De meningen lopen uiteen, maar ik vond het lekker.
Daarna de tempel in, het is vandaag een heilige dag en heel Tibet loopt hier in min of meer traditionele kledij.
Tempel is uiteraard gewijd aan Boeddha, maar ook al de geestelijke leiders van hier hebben een prominente plaats.
Het ruikt er naar Yak-olie, alle "kaarsen", en er dat zijn er nogal wat, branden hier op.
Er lopen drie stromen parallel door de tempel heen, met de klok mee zoals dat hoort, de toeristen in de middelste de twee buitenste voor de biddende Tibetanen. Het geheel is mooi om te zien, maar heel slecht onder woorden te brengen.
Na het interieur het exterieur, mooie uit zichten op onder andere Potalapaleis, dat staat morgen op het programma.
We lopen daarna nog met de klok mee om het gehele tempelcomplex, gelovigen leggen dat op een heel bijzonder manier af.
Ze heffen de handen omhoog, gaan op hun knieën, streken zich geheel op de grond uit en leggen een ketting zover mogelijk weg. Ze gaan weer staan, lopen naar de ketting en het ritueel herhaalt zich.
Men kleedt zich er ook voor met kniebeschermers, aangepaste kledij en handschoenen of een soort slippers waarmee ze over de grond glijden. Heel apart.
Wij en vooral ik ben ook apart in hun ogen, er worden stiekem foto's gemaakt. Er zij er die even aan mijn arm moeten voelen, anderen willen naast me staan. Omgekeerde wereld.
Na het rondje nog even een kop citroen-gember thee halen. Dit zou werken tegen de hoogteziekte.
Die hoogteziekte is echt wel een ding. Onze Belgen, maar ook Nederlanders zijn rijk voorzien van pillen hiertegen
Je kunt deze echter maar drie dagen slikken. Wij hebben niets meegekregen van onze huisarts.
De eerste gevallen van hoogteziekte lijken zich al aangemeld te hebben, hoofdpijn, licht in het hoofd, geen trek in eten, lusteloos.
Op zich ook niet raar, bijna alles wat je moet doen om rustig te wennen zijn niet gehaald.
Rustig naar hoogte gaan, neen we vliegen in een keer in. Voldoende rust, gezien de hectische dag gisteren en de rusttijden ook niet gehaald. Rustig wennen weinig inspanning, neen meteen de bus in en sightseeing met veel lopen.
Vandaar dat we op tijd terug gaan en de rest van de dag rusten en slapen.
Tik nog even dit verslagje en dan gaat bij mij het licht uit. Slaap wel allemaal