We hebben een jarige in de groep. Els.
We gaan ontbijten in hetzelfde restaurant als gisteravond, het FriendshIPSnowLandRestaurant&Guesthouse.
Eten is daar goed en men spreekt een beetje Engels, een schaarsgoed hier in Tibet
Het is vroeg als we die kant op lopen, 6:30, het klooster ontwaakt net. Je hoort de stemmen van de monniken buiten.
Het ochtendlicht is ook mooier dan het harde middaglicht gisteren, we maken dus nog wat foto's.
Deze plek is ook bekend van de z.g. Hemelbegrafenis, hierbij worden de lijken op een bergtop geofferd aan de vogels.
Er zijn twee uitzonderingen, mensen met een ernstige infectieziekte, deze worden gewoon begraven en baby’s, deze hebben nog geen zonden begaan, zijn dus rein en worden in stukken gesneden en aan de vissen geofferd. Ergens een poëtische daad.
Restaurant gaat om 7:00 open, ik neem een kijkje in de keuken. Voor Chinese begrippen helder.
Els ontbijt hier ook en we zingen haar toe. Daarna beginnen aan een lang stuk door de bergen.
In de bus ballonnen, slingers en nog een lied.
We verlaten de "beschaving" en moeten af en toe uitwijken voor vee.
Naast de weg weer een constructie activiteiten van jewelste, complete betoncentrales en constructiewerkplaatsen.
We steken de rivier over, gaan door een immens lange tunnel, bebouwd gebied en raken uiteindelijk in een berglandschap.
Vandaag gaan we echt over het dak van de wereld, we stoppen op een viewpoint boven de 4 km. Er staan daar allemaal Tibetanen die je met een Tibetaanse berghond op de foto willen hebben, uiteraard moet je daar dan wel voor betalen.
Ergens een zielig verhaal, die trotse honden vastgeketend op een tafeltje. De koppen en de bouw doen ons aan Moira denken.
Door gaan we weer, we rijden langs een immens meer, en dat op zo'n 4 km hoogte.
Uiteraard stoppen we daar even. Ik kan uw bevestigen dat dat water koud is.
Wel kraakhelder, zal een interessante uitdaging zijn om daar een duik in te maken, de verminderde luchtdruk, de koude en de logistiek om daar überhaupt te komen.
Tussen de middag lunch in Nagartse, en dan weer door. Uiteindelijk komen we aan op het hoogste punt van deze reis, een pas op 5020 meter.
Op de weg hiernaartoe hebben al regelmatig van dit soort mastodonten gezien.
Bij de pas ook een restaurant dat zich de hoogste ter wereld noemt. We nemen dit als kennisname aan en laten deze links liggen. Kwaliteit van dit soort etablissementen laat in het algemeen te wensen over.
Over kwaliteit gesproken, heb een foto van een voor Tibetaanse begrippen goed toilet bijgevoegd, het principe kennen wij als een HUDO (Houdt Uw Darmen Open), een gat in de grond, of boven een afgrond.
De rest van de reis gaat bergafwaarts, de meest spectaculaire plekken hebben we nu wel gehad. Nog een stop bij een kunstmatig meer, we zitten hier bij de grens met India, men gunt hun het water niet zonder meer, alle energie die er inzit wordt afgetapt.
Hierna de weg naar Gyantse, landbouwgrond en politieposten, ik kan er niet meer over vertellen, zeker niet na de intense vergezichten die we achter de kiezen hebben.
In Gyantse gaan we met z'n allen naar Tashi restaurant, waar er een verjaardagstaart klaar staat. Els wordt nogmaals toegezongen, wordt door gids en locals omhangen met shawls, snijdt de taart aan en het feestje verloopt naar diner. Ik neem daar een lokale barley wine, maar dat is nu niet echt wat wij onder een barley wine verstaan. Na het eten naar het hotel, een koude nacht.
Morgen uitslapen, om 8:00 ontbijt, 9:00 een wandeling door oud Gyatse, 10 uur naar Shigatse
Oh ja, Internet is hier brakker dan brak, jullie lezen dit vertraagd.