10 Juni !! Onze oudste zoon Jeroen is jarig.
We sturen s ‘morgens meteen een WhatsApp. Deze wordt echter niet verstuurd.
Chinees Internet is een onbetrouwbare hufter, soms komen er midden in de nacht een hele strot Gmail-berichten binnen.
Facebook en Google doen het hier niet. Soms doet WhatsApps het en soms ook niet. Erg vervelend.
We gaan vandaar naar een klooster, waar rondom en bedevaarroute loopt. De groep is klooster-moe geworden, dus gaan we het klooster zelf niet in.
Maar eerst ontbijt. Dat zou in het hotel kunnen, en inderdaad, er is een ontbijtzaal. We willen daarin gaan, maar we moeten eerst een voucher halen. Ook goed, de dame achter de balie kan de telefoon niet even neerleggen, schrijft een voucher uit en wil geld zien. Wij vragen hoeveel, ze kan echter alleen het woord money, de telefoon blijft aan het hoofd en het woord money wordt steeds harder geroepen. Wij vragen nog eens op een non-verbale wijze hoeveel ze dan wil hebben, maar de dame weet alleen, geassisteerd door de inmiddels ook gearriveerde kokkin, het woord money te slaken.
Wij wuiven vriendelijk en verlaten het hotel op zoek naar een alternatieve ontbijt-locatie.
Deze wordt gevonden in een klein tentje aan de weg, waar de eigenaar druk bezig is met het frituren van deeg.
De tent is schoon, de mensen doen hun best om te begrijpen en te vertellen.
Wij nemen het gefrituurde deeg, wat in een soort van rijstsoep gedoopt wordt, wat ingelegde rettich erbij en als afsluiter enkele kleine bapao-achtige deegwaar. Allemaal smakelijk en supervers.
Terug naar het hotel, waar we verzamelen voor de wandeling. We moeten de weg enkele malen oversteken en doen dat braaf bij een zebrapad, notabene onder direct toezicht van de politie. Je wordt, ondanks het feit dat ons licht op groen staat gewoon van de sokken gereden. Dat volk hier kent blijkbaar alleen het recht van de sterkste.
Op weg naar het klooster lopen we over een markt, stalletjes, maar ook mannen met een juk op de schouder. De pelgrimage rond het klooster, zo'n twee kilometer aan gebedsrollen. Een eindeloze stroom mensen die allemaal mantra's mompelen, gebedsrollen aanduwen, een gebedskrans door hun handen laten lopen en een enkeling waarvoor gewoon lopen schijnbaar nog niet voldoende boetedoening is.
Na een fikse wandeling komen we weer beneden, we lopen via een markt terug naar het hotel. De straat wordt al snel de ambachtsstraat genoemd. Er worden hier kasten en muziekinstrumenten gemaakt, er wordt metaal in schalen geslagen, er worden dierenpoten geschroeid.
Iets verder worden er geslachte schapen aangeboden.
Uiteindelijk terug en nemen we wat rust. In de middag gaan we op zoek naar eten voor morgen in de bus, belanden ook weer op een markt, hier worden veel levende dieren aangeboden.
Weer terug in het hotel weet Rohit te melden dat de massage salon achter het hotel nu niet echt de service verleent die de naam op het gebouw doet vermoeden.
In het gebouw allerlei kortgerokte vrouwen en kamertjes met tweepersoons bedden.
Wij, ook Rohit, slaan deze over en vragen Karien een massage in Lhasa voor ons te regelen. Daar is een blindeninstituut, opgericht door een Duitse dame, waar de blinden onder andere massagetechnieken leren.
Lijkt ons beter dan de massage met een happy ending die achter het hotel geboden wordt.
Morgen naar Lhasa, wordt weer een lange busrit. Daarna wordt het treinen, eerst de hemeltrein, 36 uur, dan het terracotta leger in Xian, vervolgens een nachtrein naar Peking.
We hebben al bekers en kommen aangeschaft om in de trein te kunnen eten en drinken.
In Lhasa hebben we Internet, in de trein zeker niet.
Gaan nu naar beneden voor het avondeten en daarna de koffer weer in orde brengen.
Zijn blij dit hotel te verlaten, Internet is brak en alleen aanwezig in de lobby, douche werkt niet, en de kamer is erg lawaaiig.