Till we meet again

Laatste volle dag in Peking.
We volgen het inmiddels bekende patroon, ontwaken, douchen (afhankelijk van de kwaliteit van de badkamer) tandenpoetsen en vervolgens op naar een vorm van ontbijt.
Daarna het programma. Dat is vandaag vrij invulbaar, onze gids heeft een wandel/bustocht naar het Hemelpaleis voorgesteld.
Onderweg doen we lokale marktjes (on- en overdekt), parken (bevolkt met schakende, dansende, muziek makende Chinezen) aan, lopen door de z.g. Hutong, de traditionele woonwijken van de Chinezen. Tot laat in de jaren 50 was dit eigenlijk de standaard, daarna kwamen de Russen met hun Oostblokflats en sinds enkele tiental jaren wordt er door Chinese architecten highrise gebouwd.
Diverse Hutongs zijn in de aanloop naar de Olympische spelen platgegooid, wij bezoeken er een die eigenlijk ook niet meer zou bestaan. De bewoners hebben dat echter voorkomen, het teken voor afbreken staat nog wel op de gevels.
Ook apart zijn de condoomautomaten in de Hutongs, op vertoon van een ID krijg je een pakket van 20, de volgende lading mag je dan over 20 dagen afhalen. Daar gaat de mythe van de kezende Chinezen.
We komen over een pleintje waar we wat met de lokale bevolking dansen hetgeen aan beide zijde voor veel hilariteit zorgt.
Uiteindelijk pakken we een bus naar de Hemeltempel, deze tempel is uit de zelfde tijd als de verboden stad. Een groot complex met parken en enkele tempels.
De keizer kwam hier twee maal per jaar, een keer om te bidden voor een goede oogst en een keer om de goden te danken voor die oogst. De rest van de tijd werd het complex gesloten voor het publiek.
Is een mooi staaltje van houtbouw, maar we worden wat tempel moe. Aan de overkant van de straat is de parelmarkt, daar is een koffiezaakje. Dat is beter, onder het genot van een goed bakje troost naar passerende chinezen en toeristen kijken.
Daarna even de parelmarkt op, wat een zooi. Je wordt overal vastgeklampt om shawls, zaklampen, make-up, kettingen, koffers, waaiers, T-shirts, maakpakken, kasten en nog veel meer goed bedoelde troep te kopen.
In de kelder is een foodcourt, we kiezen voor een vegetarische hotpot met daarbij......... een Rochefort 8 en een Hoegaarden wit.
Aangesterkt de bus in, waar we veel bekijks en hulp krijgen om vooral weer bij het hotel te komen. De rest van de middag is rust en koffers pakken.
Oh ja de Peking eend, lekker.., reepjes eend met komkommer, lente-ui en sojasaus in een klein pannenkoekjes gerold.
Daarnaast een volledige Chinese maaltijd met dumplings, vis, vlees, noedels etc.
Karien wordt nog even in het zonnetje gezet, ze heeft de hele groep toch maar mooi door 4 landen geloodst.
Voldaan liepen we terug naar het hotel. Morgen de verplaatsing naar ons kikkerlandje.
Als daar iets over te melden valt zal ik dat doen, maar ik ben bang dat dit het laatste stukje wordt.
Tot een volgende vakantie allemaal.

FenA

In de voetstappen van...

Vandaag met de bus eropuit, we gaan naar de muur, vanuit het hotel een tocht van ruim twee uur. Het is spits in Peking en spits is daar ook echt spits.
Op verzoek van Martine, onze sportieve Belg, een omweg om nog wat van de Olympische spelen te kunnen zien. In het oog springende dingen, het volgelnest, het zwembad en de toren voor het Olympisch vuur.
Helaas een drive-by shoot en veel bomen, de foto's zijn niet denderend, maar we zijn er dus wel geweest.
Door Peking heen en langzamerhand krijgen we een wat bergachtig landschap, de eerste parkeerplekken voor de muur beginnen zich te melden.
We rijden door naar een speciaal plekje. Mao zelf heeft daar op de muur gelopen en dus willen veel Chinezen de grote roerganger in de voetstappen treden. Dit geeft nogal wat drukte kunt u zich hopelijk voorstellen.
Gelukkig is dit, geheel volgens traditie, linksaf en is er ook een rechtsaf, deze is veel rustiger en dus nemen we die.
In de bus hebben we van onze gids ook wat verhalen gehoord.
Zij is positief gestemd over Mao: "hij heeft ook slechte dingen gedaan, maar meer goede".
Een pragmatische instelling die eigenlijk geheel voor de gids geldt.
Ze heeft een man, hij had geen auto, appartement of goed baan, maar hij is eenvoudig onder de duim te houden, rookt niet en drinkt niet.
In China trouw je niet uit liefde maar wen je aan elkaar en dat is zo een stuk beter te doen. Zelfs de kinderen zijn ietwat berekend, de eerste is gratis, en er was consensus tussen de twee, dus het eerste zoontje werd geboren, een goede kopie van Pa.
Na enige jaren begint het weer te kriebelen, Pa is nu tegen. Het kost geld (men moet voor een tweede kind ruim betalen). Ma weet echter dat een Duits bedrijf de omgeving vervuilt heeft en dat er een ruime schadevergoeding per inwoner van het dorp gegeven gaat worden. Netto levert het kind dan op. Het moet een meisje worden. Ma gaat op een dieet zodat ze wat zuur wordt, dat maakt de kans op een meidje groter, Pa moet ook zorgen dat hij de juiste chromosomen gaat leveren. Voor de zekerheid nog even naar de lokale gebedsgenezer, en jawel, weer een zoon.
Nu echter een copy van Ma…..
En zo werden we in de bus met meer verhalen bezig gehouden.
Terug naar de muur, dit is een steile klim, we klauteren tot een wachttoren, genieten onderweg en daar van het uitzicht, slaan wat souvenirverkopers van het lijf en klauteren weer naar beneden. Totale tijd zo'n anderhalf uur.
De bus weer in en een half uur rijden naar de lunch.
Ik moet onze gids nageven, zij heeft een goede hand van kiezen, gisteren met het BBQ en nu met een traditioneel Chinese lunch, goed verzorgt, leuke ambiance en goed eten.
Nu door naar het zomerpaleis, dit is wat het woord eigenlijk al zegt. In de zomer is het snoeiheet in Peking, verboden stad, dus is er een optrekje met veel water en schaduwpartijen buiten Peking aangelegd.
Tijdens de reis daarnaartoe ligt zo ongeveer de gehele bus te snurken.
Zomerpaleis is een favoriet uitstapje bij de chinezen, individueel, maar ook in hun normale verschijningsvorm, een groep voorafgegaan door een man met een vlag.
Deze man heeft meestal een als rugzak vermomde gettoblaster op zijn rug en tettert daar allerlei wetenswaardigheden door.
Dit werkt als er een tettert, maar meestal zijn de groepen ook weer in groepen. Kakafonie dus.
Als je wat van het gebaande pad gaat is het een wonderschone omgeving.
Denk dat ik het er ook wel een zomertje in uit zou houden, zeker met een hofhouding zoals de keizer had. Altijd wel iets omhanden.
Terug naar het hotel is het moeilijk wakker te blijven, we zitten weer in de spits en de snelweg is eigenlijk een langzaam verplaatsende parkeerplaats geworden.
De avond is al begonnen als we terug zijn, de lunch zit nog redelijk hoog.
Dus een broodje en een koffie bij Starbucks als verlaat avondmaal
Morgen hebben we hier ons laatste avondmaal, het onderwerp word dan Pekingeend.
U hoort daar meer van. Tabee voor nu.

Peking at last

Na een barre, half doorwaakte nacht word ik om 7:30 door Anneke zachtjes gewekt, men wil een herhaling als met de kaartjes-polizei voorkomen.We rijden al door de buitenringen van Peking. Op het station worden we door een gids met bus opgewacht, dus de bus in en op naar het hotel.Deze is van een, voor onze reis, vrij luxe uitvoering. Het is nog vroeg, de kamers zijn zeker nog niet klaar, maar we kunnen wel alvast van een ontbijtbuffet genieten. Deze kwaliteit hebben we geruime tijd moeten missen.

Na het ontbijt heeft Karien nog diverse kaarten en beschrijvingen voor ons, de paspoorten worden ingenomen en de inmiddels min of meer vrije kamers verdeeld.Kan dus voor komen dat we de bagage in een nog niet opgemaakte kamer kunnen stallen.Even verfrissen en wij vertrekken naar het plein van de Hemelse vrede.Metro is supermodern, daar kunnen enkele andere wereldsteden nog een puntje aan zuigen. Onze gids heeft wel een toeristische route naar het plein bedacht.We moeten nog zo'n 20 minuten lopen, terwijl er een metrostop op het plein is.Grote winkelstraat me een mix van Amerikaanse en Chinese zaken.Om het plein zelf te bereiken moet alles gescand worden, en wordt er naar paspoorten gekeken (ook voor de metro moet de bagage door zo’n ding, ze zijn duidelijk in de aanbieding geweest).Uiteindelijk staan we op het veelbeschreven plein, het ritselt van politie en leger, er zullen ook wel diverse stillen zijn.Het plein is eigenlijk saai, in tegenstelling tot zijn recente verleden.We kijken wat naar Mao en zijn bewakers en gaan door naar de verboden stad.

Amai, wat is dat een stuk lopen. Eerst weer een ticket, dan weer een bagage scan en uiteindelijk staan we in een immens complex van poortgebouwen en paleizen.Onvoorstelbaar dat dat eigenlijk maar voor een persoon gebouwd geweest is.We vergapen ons aan de schoonheid en uitgestrektheid.Maar ook aan de verwondering komt een eind, in dit geval bij de uitgang.We stappen in bus 109 en worden er eigenlijk meteen weer uitgezet. Blijkbaar hebben ze hier 2 bussen 109, ze rijden dezelfde route, maar de tweede komt in de buurt van ons hotel.Met wat hulp van de conductrice van bus 109 twee, komen we tot bij het hotel.Inmiddels is de honger- en koffieklop weer aanwezig, dus naar een bakkerij met koffie. Men spreekt zoals normaal geen woord Engels en ik moet achter de toonbank op een bord aanwijzen wat we willen en zelfs dat komt niet goed.Als je ooit naar China gaat, neem een app Engels-Chinees en een boekje point-it mee, of huur een Engels sprekende gids.Nog even verfrissen in het hotel en we vertrekken naar een show.Allerlei acrobaten vertonen hun kunnen, af en toe amazing... Hoeveel chinezen passen er op een fiets ? Hoeveel brommers kunnen er in een bol ronddraaien en hoe komt het toch dat Chinese vrouwtjes/meisjes geen ruggengraat hebben.Het wordt voor de voorstelling allemaal uitgelegd door een ratelende Chinees, maar helaas geen ondertiteling, dus ik blijf jullie de antwoorden schuldig.

Na de show het hoogtepunt van de dag: de gids stelt voor om een Chinese barbecue te gaan doen.De groep valt uiteen in carnivoren en herbivoren. Maar we gaan BBQ ‘en.Je krijgt een pot kolen en een BBQ-mevrouw aan tafel, zij is verantwoordelijk voor het roosteren en kruiden van het vlees, de groentes en paddenstoelen.En lekker!! Daarnaast hebben ze nog een attractie in huis genaamd TAPBIER. Naast flesjes ook een troebel maar erg goed smakend biertje.Het werd nog erg gezellig, en daar hebben ze in de bus terug en de hotellobby van mee mogen genieten. De groep was bijna in staat om het Chinese gekwek te overstemmen.

Morgen de Muur en het Zomerpaleis, wellicht komen we op weg daarnaartoe nog langs enkele Olympische artefacten.

Fiets fiets

Laatste dag in Xi'an, vanavond met de trein naar Beijing.
Maar eerst gaan we een fietstocht over de stadsmuur van Xi'an maken.
Origineel lag daar ook nog een gracht omheen. De muur werd opgetrokken met aarde die uit de gracht kwam, vervolgens werden de stenen daaromheen geplaatst.
Deze muur is een van de best bewaarde in China en in 1961 volledig gerestaureerd.
Maar terug naar de tocht, we beginnen met een normale bus en staan als nieuwe haringen in een vaatje.
Aangekomen op de bestemming als "sticky rice" oversteken. Waarschijnlijk al eens aangehaald, zebrapaden hebben hier geen enkele functie anders dan wegdekversiering. Alle auto's, bussen, karretjes en brommers (al dan niet elektrisch) maken er een sport van om je net niet te raken. Het liefst door gewoon door te rijden. Uiteindelijk blijkt dat afslaand verkeer van staatswege gewoon mag rijden. Je vraagt je af wat het nut van een zebraversiering dan is.
Enfin, we halen het tot de stadswal, beklimmen die en staan oog in oog met in rangorde opgestelde apenfietsjes. Ziet er leuk uit, maar is voor ons lange mensen absoluut niet functioneel.
De muur heeft 4 poorten, bij iedere poort is een fietsen depot. Het is echter niet mogelijk een fiets mee te nemen en die bv na 2 poorten weer in te leveren.
Je bent verplicht het gehele 14 km lange traject af te leggen.
In het begin is het wel leuk, maar algauw heb je blaren op je handen en je zit-deel en is de lol er wel een beetje vanaf. Uitzicht is bij vlagen leuk, maar is in het algemeen de muur van flatgebouwen waar men hier in China de Nobelprijs voor de architectuur mee denken te winnen, ze komen van een koude kermis thuis denk ik zo.
Na wat blaren op de handen van het apenstuur en de kinderremmetjes en een kont van terracotta komen we weer bij het beginpunt.
De bus weer naar het hotel, waar we halverwege de fietstocht ook al waren. Met de Belgen, Erwin, Karien en Josiane wat gegeten, en daarna minus Erwin en de Belgen op naar de Starbucks, gelukkig weer eens knappe koffie.
Daarna nog even kijken bij veel te dure winkels, schijnt dat er Chinezen zijn die dit kunnen betalen (hoezo socialistische, communistische heilstaat. Er rijden hier een hoeveelheid topklasse auto's rond, dat zie je in Nederland alleen tijdens de jaarvergadering van Shell)
Rustig terug naar het hotel, daar wat hangen tot het tijd is om de trein in te gaan. Wederom een scan van de bagage, dat is hier iets van volkssport denk ik, daarna weer wachten en je vergapen aan de Chinezen. Dat doen zij omgekeerd overigens ook, en ze zijn met meerdere.
Ook apart is de gewoonte van enkele mannen om een T-shirt te dragen en dat vervolgens tot onder de oksels op te rollen. Mooi uitzicht op een 6-pack zou je denken, maar ook dat valt tegen.
Trein in, we komen daar een Nederlandse tegen die op hetzelfde traject een witte Nikon heeft verloren. Ze gaat nu terug naar Beijing en doet een ultieme poging om de camera terug te vinden. Het is leuk ouwenelen met haar, we houden dat een halfuurtje vol. Nog wat amusement van het treinhoofd dat het klapraampje dicht gooit met de strijdschreeuw NO NO, en het is alweer tijd om de bedden op te maken.,
Ik slaap boven, het bed is een stuk korter dan ik ben en daar gaat ook nog ruimte vanaf voor de koffers.
Men heeft de trein blijkbaar te heet gewassen en alles is ietwat gekrompen t.o.v. de hemeltrein.
22:00 gaat het licht uit en daalt de rust in de coupe.
Morgen omstreeks 7:00 bereiken we de laatste etappe in deze vakantie. Peking, here we come !!!

Versteend leven

Xi'an is bekend vanwege zijn terracotta leger, en laat dat nu net onze bestemming voor vandaag zijn.
We hebben na de treinreis heerlijk geslapen en gebadderd, nu niet dat dit hotel zo luxe is, maar bijna alles is beter dan de gemakken die de trein bood.
Het hotel ligt zo'n 500 meter van het station, en rond het station zijn allemaal westerse zaken geconcentreerd, McDonalds, Starbucks en Subway. Ons ontbijt bestaat dus uit een lekker broodje bij de Subway vandaan. Een verademing om weer eens iets westers te kunnen eten.
Daarna de bus in. Jerry, onze gids vertelt 100 uit over allerlei Chinese weetjes. Xi'an was eeuwen lang het middelpunt van de wereld, pas met de Mongoolse dynastie is dat meer naar Peking gegaan, Xi'an was het begin en eindpunt van de zijderoute, er zijn veel Chinese uitvindingen naar Europa verhuist, Tibet is onderdeel van China doordat een prinses met de koning daar trouwde ?? Als je de oude kaart van alle Chinese gebieden bekijk, is Xi'an het hart, Peking/Shanghai het hoofd en Tibet de kont. Xi'an betekend vrede in of uit het westen, kortom China en Xi'an forever.
( https://nl.wikipedia.org/wiki/Xi%27an )
Wat overigens niet forever was zijn de rode duivels, deze hebben gisteravond verloren, enkele van de Belgische dames hebben gekeken, zijn dus nog wat stil in de bus, niet zozeer door de uitslag, dan wel het tekort aan slaap.
Uiteindelijk aangekomen bij het terracotta leger. Dit is een van de gevonden legers, het was blijkbaar vroeger heel gewoon om bij je graf een lijfwacht te hebben, en soldaten kan je nu eenmaal nooit genoeg hebben.
De commercie rond het leger is naar model van Walt Disney georganiseerd, je komt zo binnen, maar om buiten te komen moet je langs alle commercie lopen. En geloof me daar hebben ze hier genoeg van, wij overigens ook zo onderhand.
Terug naar het leger, de vondst hiervan mag voor ons moderne mensen bekend verondersteld worden. Locals zijn een put aan het graven en vinden wat brokstukken van soldaten. Brokstukken, want er is geen soldaat of paard heel gevonden.
De eerste zijn ook "beschadigd" door de behandeling na opgraven, de beschilderingen zijn allemaal weg of vervaagd.
Huidige opgravingen, want er ligt nog veel meer in de grond, worden nauwgezetter gedaan.
En wat vonden we van dit 8e wereldwonder ?
Eigenlijk hebben we dit mooier en duidelijker op Discovery en op tentoonstellingen gezien.
Het is best wel indrukwekkend de grote gebouwen waarin deze vondsten staan, Pit 1 met honderden gerestaureerde soldaten, Pit 3 met een gedeelte van de opgraving, en Pit 2 met opgravingen die nog moesten beginnen waar allen brokstukken te zien waren. Wel wat mooi tentoongestelde exemplaren. Dan nog een tentoonstellingsruimte met bronzen paarden die een koets trokken.
Ik zou zo zeggen, we hebben de foto's nog... en een souvenir doos met enkele miniaturen.
Eten, Chinese hamburger (Pita met draadjesvlees), warm chrysanten sap en lokale noedels, langs alle commercie, wachten op de bus en omstreeks 14:30 weer in het hotel.
Vanmorgen ook een wasje gedaan, alles is al droog, dus opvouwen en de koffers in. Wij niet, want we willen iets van de stad zien. Dit valt ietwat tegen. Xi'an heeft een stadshart dat door muren omsloten is. Als je dan echter authentieke bebouwing verwacht kom je bedrogen uit. Neen moderne high-rise en dure winkels en bankachtige instellingen zijn de norm lijkt het wel. Tijdens de busrit waren overigens ook muren bestaande uit flatgebouwen van 30 hoog te zien. 8 miljoen mensen wonen hier officieel. Het terracotta leger trekt overigens 6 miljoen mensen per jaar. Maar terug naar onze stadswandeling, die eindigt al snel in het hotel, naast het hotel is een winkel die Hans-bier verkopen, daar doen we er dan maar twee van.
Tegen de avond wat eten, we gaan van de grotere wegen af en komen in wat volksere buurten, het is wat later, koeler en de chinezen zitten wat meer op straat, eten gezamenlijk, spelen gezamenlijk en doen nog veel meer gezamenlijk.
Maar die verhalen kom je maar een bij ons zelf beluisteren.
Morgen gaan we fietsen over de stadsmuur.

Maakbare natuur ?

We staan al geruime tijd stil als ik ruw gewekt wordt. Voor de mensen die mij echt kennen zal de volgende actie dan ook niet vreemd overkomen. (navolgend is opgetekend naar de getuigenissen van mijn medereizigers, het is voor mij een waas geweest)
Er staat zo'n haubtsturmbahnfuhrer die onze plastic treinkaartje wil hebben.
Ik snap niet wat ze wil en laat me uit de hemel vallen vraag ietwat onvriendelijk wat ze wil, denk dat ze een kaartje voor me heeft, maar ze wil iets van me hebben, klim weer naar de hel toe en gooi iets naar beneden, draai me om en val weer in slaap.
Uiteindelijk blijken we te moeten overstappen naar een andere trein.
Alle bagage uitzoeken en inpakken, uiteindelijk stopt de trein op een station en stappen we over in een trein waarin zelf enkele chinezen hun neus ophalen vanwege de rookgeur. Hier in China wordt namelijk overal ongegeneerd gerookt.
In deze trein wat andere kleren aangetrokken, we hebben in het algemeen namelijk in de kleren die we aanhadden geslapen.
Ik heb het speelpakje van Josiane helaas gemist.
Opgefrist beginnen we de laatst loodjes van deze reis. Landschap is duidelijk anders geworden, alle natuur hier is door de mens aangepast, overal terrasbouw, spoorlijnen, hoogspanningsmasten etc. Flats lijken hier wel uit een fabriek te komen, zo gelijkvormig alles is, om de 5 flats is er wel een met een torenkraan ernaast.
Onze theorie is dan ook dat de flat pas klaar is als er een kraan naast staat....
In de trein wordt ons papieren treinkaartje weer ingenomen en krijgen we een plastic exemplaar, zo'n zelfde waar vanmorgen zo'n heisa om was.
Chinezen zijn gek op controleren en registreren, op de papieren kaartjes staan onze naam en paspoortnummers. Ze weten zo continue waar iedereen is, 1984 for real.
Over de dag is niet veel te zeggen.
De aarde wordt regelmatig door mensenhanden open gekerfd, het is wel mooi on te zien hoe al doe menselijke acties de grootsheid van de natuur niet te niet kan doen.
In de trein zit een jonge Chinese die ook geïnteresseerd is in hoe wij de trein beleven en hoe dat in Europa gedaan zou worden.
Ik maak een praatje met haar, en zij regelt voor ons dat we om 18:00 in de wagon 7, het restauratie voertuig, kunnen eten.
Omstreeks 21:00 is de trein in Xi'an, dan nog het hotel opzoeken en dan hopelijk lekker douchen en ontlasten. Dit kan in de trein namelijk echt niet.
De meeste toiletten zijn te smerig om aan te pakken, reisgenoten gaan met papier in de neus, of met tijgerbalsem onder hun neus naar de WC.
Uiteindelijk bereiken we Xi'an, de stad van het terracotta leger.
Morgen zullen we daar present zijn.

Hemel of hel

Ruim voor de wekker wakker, deze reis doet blijkbaar iets met je ritme.
Wat is dit hotel een verschil met het vorige, een mooie ruime kamer, goed bed, lekkere badkamer.
Daar kunnen we nu mooi nog even van genieten, want we hoeven pas om 8:45 in de bus te zitten.
Knap ontbijtje, wel op zijn chinees, wok en gekookte groenten, rijst, reepjes vlees.
Karien verdeeld de treinkaartjes, We hebben met z'n 18'n drie coupés. Wij delen deze met Brigitte, Wil, Rohit en Chandenie.
Voordat we de trein in mogen is er een strenge controle. De gids had al van te voren aangegeven dat de explosieven, messen en batterijen in de handbagage moest.
Bij de controle worden deze met een stomme willekeur in beslag genomen.
Chandenie en vooral Rohit moeten het ontgelden, Rohit heeft met zijn baardje iets van een moslim, wat hij absoluut niet is, maar hij heeft wel een Gurka-mes gekocht, deze is hij kwijt. Zelfs het aanbod om het met onze gids mee te geven, waarop hij deze via de post kan opsturen naar Nederland helpt niet.
Voor de rest raken we wat nagelschaartjes, deo's en scheerschuim kwijt.
Wil heeft een vergelijkbaar mes in zijn bagage en kan wel zo doorlopen.
Uiteindelijk met z'n allen op z'n Chinees de trein in, dus geen nette rijen, maar veel geduw en geschreeuw.
We richten de coupe in, het zijn twee maal drie bedden boven elkaar, de hoogste krijgt de bijnaam hemelbed, deze worden door mij en Rohit in gebruik genomen, Het onderste bed is ook onze bank.
De zit van 36 uur is begonnen, hoe komen we dat in vredesnaam door.
De trein wordt regelmatig gegroet door mensen op stations en zelfs langs het spoor, hoogst onwesters
We beginnen met een spelletje escaperoom, Chandenie is op een level blijven steken, en we proberen met z'n allen dit op te lossen, we denken echter te ingewikkeld en uiteindelijk laat Marcel zien hoe simpel het eigenlijk is. De oplossing stond echt voor onze neus. De tablet is leeg, we willen deze opladen, ik leg een verlengsnoertje van af een oplaadpunt (2 voor 60 mensen), er komt een trein Gestapo langs, die ons duidelijk probeert te maken dat dit echt niet kan.
En dit terwijl ik even daarvoor gezien heb dat zij hetzelfde deed om een friteuse aan te sluiten in haar eigen coupe.
Zij gooit het op trainpolicy of Chinese policy, en daar wint normaal denken het natuurlijk nooit van.
Zal wel iets zijn met alle varkens zijn gelijk maar sommige zijn gelijker.
We gaan door met spelletjes die geen elektra nodig hebben. Eerst een spelletje liegen, de kaarten hebben allemaal afbeeldingen uit de Kamasutra, wat voor extra hilariteit zorgt. Dit wordt in de hand gewerkt door onze inname van whisky.
Daarna met de gehele coupe + gasten (dit is namelijk een beetje het feesthok geworden) het oudhollandse "Ik ga op reis en neem mee", en dat is een glas, verrekijker, whisky, een hoer, hamer, vrouw, Kamasutra, Nescafé en ga zomaar door.
Het stopt ergens bij 30 objecten, geeft wel een leuke doorkijk in de medepassagiers hun geest. Wie neemt er nu een hoer of een Catalina mee op vakantie ?
Om 19:00 kunnen we in wagon 7 wat eten, men heeft alleen nog maar pork over en er is nog maar een biertje over.
Men kijkt ons bijna de wagon uit, wij kijken onze ogen uit naar het langstrekkend landschap.
Wil foto's maken van de coupe, maar dat mag niet. Het personeel gaat nu zelf eten, ik mag een foto van hun eten maken, niet van hun zelf.
We krijgen wel een in buideltje rijst met dadel, gekookt in een bananenblad, is smakelijk.
Terug naar onze eigen coupe blijkt dat sommige chinezen echt anders reizen dan wij. Zal ook wel te maken hebben met gelijkheid.
Nog even een spelletje, Erwin en Hilde doen ook mee. De whisky is op, Erwin heeft ook iets mee, dit ruikt en smaakt echter naar meubelolie, niet te zuipen dus.
Omstreeks 21:30 werken we alle gasten de deur uit en gaan we onze bedden opmaken, net op tijd want op tien uur gaan zonder waarschuwing alle lampen uit, bedlampjes zitten niet in deze luxe coupe, we zijn dus aangewezen op zaklantaarns.
Het blijft nog lang onrustig in de coupe, al was het maar door het sonore gesnurk van ons allen.
Morgen gaat de verveling door.
De treinreis levert dan wel hele mooie uitzichten op bergen, Yaks, permafrost en bergmeren op, maar hoeveel kan een mens bevatten ? Uiteindelijk wordt het gewoon 36 uur uitzitten.

Carwash on the Friendship Highway

We ontbijten i.v.m. de tijd dit maal wel in het hotel.
Gisteravond werd het laat, de LG-Phone van Karien bleef maar in een opstartscherm hangen, samen met Josiane en de achterwacht in Nederland proberen op te lossen.
Lijkt op een structurele fout in de telefoon, Internet (in Nederland) heeft het over inleveren bij de winkel en een nieuwe krijgen
Wel mooi balen, want Karien heeft wel een telefoon nodig. Josiane biedt medegebruik van haar iPhone aan.
Vroeg wakker, maar zeker niet uitgeslapen, als een zombie de twee tassen van de trap gezeuld. We zitten op 4 km en dat merkt je duidelijk aan je ademhaling.
Moet zo af en toe even stoppen en weer op adem komen. Zie het maar als een hoogte stage ;>)
Na ontbijt de bus in en op weg naar Lhasa, dit is een stuk van 260K en daar gaan we 6 uur over doen.
Er is hier een primitieve vorm van traject controle, over ieder stuk moet een bepaalde tijd doen, hier zijn de stempels o.a. voor.
Onderweg een prachtig landschap, met veel man-made kunstwerken, je ziet bijna overal een treintraject, al dan niet onder constructie.
We volgen de Friendship Highway naar Lhasa, deze loopt vanaf Nepal. Het eerste stuk hebben we niet kunnen volgen, daar was die vliegactie voor.
Onderweg stoppen we regelmatig, plaspauze, shoppauze en tot onze verbazing ook een carwashpauze.
De bus stopt in de middle of nowhere op een stuk grindvlakte, waar 2 tonnen met water staan en enkele slangen.
Gids en chauffeur stappen uit en zetten de waterslang op de bus. Laat ik nu net bij een open raampje zitten, hilariteit alom.
De bus wordt voorgespoeld. er komen wat locals, de bus wordt in het sop gezet en afgezeemd.
Ondertussen wordt er onder de bus een tank met water gevuld, koeling voor de remmen.
De vlakte bestaat niet alleen uit ordinair grind, maar ook groene, paarse en kwartsachtige stenen.
Er blijken meer meiden de afwijking van Anneke te hebben en er wordt naarstig gespeurd naar mooie stenen, bv mooi gespikkeld.
Ik hak een stuk kwarts met daarop een stuk groen in midden en denk daar een fossiel blad in te zien. Kan ook verbeelding zijn, maar de steen is wel mee.
Verder, nog een stop bij een echte winkel van Sinkel, daar worden kommen en mokken gekocht voor de treinreis die morgen gaat beginnen. Karien geeft alvast marsorders, alle brandbare of explosieve stoffen alsmede alle wapens moeten in de handbagage, iets anders dan in een vliegtuig dus.
We rijden weer door bekend gebied, Lhasa is dichtbij. Een laatste checkpoint, wij blijven in de bus, maar alle Tibetanen moeten door een ID-controle waarbij de bagage gescand wordt ??
Het hotel is, ondanks het personeel dat geen woord anders dan Chinees spreekt een verademing met het Yakie-bah-hotel waar we de laatste twee nachten in hebben moeten vertoeven.
Lekker in bad, de koffer ompakken voor morgen, boodschappen doen.
We zetten de supermarkt weer op stelten, maken een klein jochie spannend bang, zijn moeder lacht maar, personeel moet met me op de foto.
Na dit zijn we klaar voor de massage, hopelijk een andere dan bij bovengenoemd hotel.
Massage wordt door blinde of zeer slecht ziende mensen gedaan.
Als we aankomen is er even geen ruimte voor ons vieren, we wijken dus uit naar een echte koffie shop, na een klein uur worden we opgehaald en laten wij, Fred, Anneke, Brigitte en Wil de massage een uur lang over ons heen komen. De masseur van Wil heeft zijn roeping misgelopen, hij had een carrière als drummer moeten kiezen.Daarna nog een klein hapje.
Na de massage nog een biertje en wat kippenvleugeltjes en dan terug naar het hotel.
De Boeddha daar staat al op ons wachten.
Morgen om 9:00 naar de trein, deze gaat omstreeks 11:00 en dan komen we tegen 19:00 de volgende dag in Xian aan.
We slapen/zitten met z'n zessen in een coupe.
Verwacht geen Internet in de trein, dus pak voor morgen nog maar een hoofdstuk uit Miss Marple.